Leef je motto

Overpeinzingen op een regenachtige dag

Vandaag las ik toevallig iets over een onderzoek waarin men stelt dat vrouwen met een levensmotto gelukkiger zijn dan vrouwen die zonder motto door het leven gaan. Vrouwen met een levensmotto geven hun leven een 7,8. De mottolozen (mooi woord) komen op een 7,1. Dit sluit perfect aan bij hetgeen ik wilde schrijven vandaag.

Ik luisterde gisteren in de auto, rijdend door Drenthe, heel toepasselijk, naar de CD van Daniel Lohues “Hout moet”. Lohues blinkt op deze CD uit met wéér een prachtig nummer (of eigenlijk meerdere prachtige nummers).

Ik genoot, en geniet, van “Aordig doen tegen mensen die niet aordig doen, want die benn aordigheid ’t hardste neudig” (aardig doen tegen mensen die niet aardig zijn, want die hebben aardigheid het hardste nodig). Laat dit nu precies aansluiten bij het motto waarmee ik door het leven wandel. Het nummer is te mooi om voor mezelf te houden.

Graag wil ik de lijn nog iets verder doortrekken. Als je uit gaat van ‘Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen’ en ‘Duurzaamheid’, is dit dan niet de basis van waaruit je leeft? Van waaruit je dingen creëert, vanwaaruit je werkt? Van waaruit een organisatie zou moeten werken? Goed zijn voor de wereld om je heen en goed zijn voor de mensen in je organisatie levert blije, gelukkige, creatieve mensen op. En zoals al eerder gesteld in mijn blog ‘Kentering in Kwaliteitszorg‘ leveren creatieve, blije medewerkers weer gelukkige klanten op, en uiteindelijk winst. Dat zou in mijn ogen de kern, en daarmee de kracht, van een organisatie moeten zijn.

Is het niet de bedoeling deze wereld (op z’n Drents dan maar) ‘een stukkie mooier’ te maken? Niet alleen ‘aordig doen tegen mensen die niet aordig doen’, maar ook aordig zijn voor de aarde waarop we leven en waarvan we oogsten en goed zijn voor ons milieu en alles om ons heen?

Of, zoals Lohues stelt, “Oogsten ku’j pas doen a’j eerst wat zeijen” (oogsten kun je pas doen als je eerst wat zaait).

Luister en geniet.
Daniel Lohues, live bij Giel

Licht, leben en liefde
Zunder is de wereld mar ’n rotsblok
Vaak, valt ’t niet met
Toch blief ik probeern wa’k ooit leert heb

Aordig doen tegen mensen die niet aordig doen
Want die benn aordiogheid ’t hardste neudig
Aordig doen tegen mensen die niet aordig doen
Want die benn aordiogheid ’t hardste neudig
Harder as wij

’t Warkt, ’t komp bij joe terugge
Oogsten ku’j pas doen a’j eerst wat zeijen
En vergeet ok niet, al die onaordige mensen
Ze benn zo worden zunder ’t te wullen

Aordig doen tegen mensen die niet aordig doen
Want die benn aordiogheid ’t hardste neudig
Je moet aordig doen tegen mensen die niet aordig doen
Want die benn aordiogheid ’t hardste neudig
Harder as wij

Nuum mij mar ’n dromer
Num mij mar naïef
Mar as de Hiele wereld metdöt
Wordt iederiene lief

Aordig doen tegen mensen die niet aordig doen
Want die benn aordiogheid ’t hardste neudig
Je moet aordig doen tegen mensen die niet aordig doen
Want die benn aordiogheid ’t hardste neudig
Harder as wij
Harder as wij
Harder as wij
Harder as wij

Prachtig. Of niet dan?


Reacties

Leef je motto — 1 reactie

  1. Ja, prachtig!
    Het is een dialectische kijk op het leven. Vaak ligt in de paradoxale manier van kijken een oplossing. Een andere manier van kijken geeft nieuwe wegen voorwaarts. Die paradox en benadering zijn hard nodig in de kwaliteitszorg en -management, maar gelukkig zien we het daar ook steeds vaker. Buurtzorg.nl is zo’n paradoxale benadering die afstand neemt van de (nog) heersende visie dat schaalvergroting beter is. Het doet me ook denken aan Hans Vermaak in zijn boek “Plezier Beleven met Taaie Vraagstukken” in het stuk over procesankering (hoofdstuk 8). Hij schetst paradoxaal interveniëren als nuttige mogelijkheid om de daadwerkelijke acceptatie van een verandering te helpen realiseren.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

vier × vier =